ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥ Η ΩΔΗ
Ναι ρε,...Αγάπησα!
εεε και;
πείραξα κανέναν;
έκανα κάτι κακό;
ή μάλλον... ΛΑΘΟΣ;
ποιό είναι το ΣΩΣΤΟ;
μπερδεύτηκα....
ή μάλλον... με μπερδέψανε!
Είμαι ΤΡΕΛΟΣ;
τι διαφορά έχει από το ΕΓΩΙΣΤΗΣ;
Παραμύθα ειν’όλα μες το κεφάλι μας!
εεε ναι, έχω κάνει λάθη....
το παραδέχομαι.
Ακόμη τα κουβαλάω μέσα μου.
Αφόρητο το βάρος....
....αφήστε με ήσυχο...!
θέλω κι Εγώ να νιώσω...κάτι όμορφο!
...δεν αντέχω άλλο....
ΥΒΡΕΙΣ διαπράττονται σε βάρος μου...συνεχώς....
έχω αρχίσει να φοβάμαι...να μισώ και να λυπάμαι...
ΑΛΗΘΕΙΑ λέω!
μόνο αλήθειες από δω και πέρα...
όχι άλλο ΨΕΜΑ,
...δεν αντέχω....
μόνο που κρύβομαι...ακόμη...
πίσω από τοίχους...στο σκοτάδι...
βολική και όμορφη η ΝΥΧΤΑ!
βυθίστηκα βαθιά στον Εαυτό μου...
θεώρησα το ΕΙΝΑΙ μου απ’την απ’έξω.
Δε μου άρεσε αυτό που είδα....
Τ’ομολογώ!
προσπαθώ ακόμη να τ’αλλάξω....
θεώρησα όμως το ΕΙΝΑΙ μου κι απο μέσα.
Ένιωσα σίγουρος!
Βυθίστηκα τόσο όμως, που... πνίγομαι...
μαζί κι αυτά που θέλω να φωνάξω...
ή μάλλον...να ΟΥΡΛΙΑΞΩ:
που ‘ναι αυτη η γαμημένη η ΝΕΜΕΣΙΣ;;;;;
θέλω κι Εγώ ν’ανασάνω στο Φώς της ΜΕΡΑΣ!
...αρχίζω και καταλαβαίνω....
δεν υπαρχει ΜΟΙΡΑ...μόνο ΕΓΩ!
...γρήγορα!...πρέπει να ΔΡΑΣΩ!!!
τώρα κατάλαβα....ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!!!
...επι τέλους...ΛΥΣΙΣ!!!!!
